[Ἀπὸ τὴν πάροδο τῶν Περσῶν, στ. 93-101. Ἀντιβολὴ μέ: Aeschyli Tragoediae cum incerti poetae Prometheo, edidit Martin L. West, in aedibus B. G. Teubneri, Stutgardiae 1990, σελ. 10. Ἡ ἀναφερομένη Ἄτη εἶναι θεότητα ποὺ τρελλαίνει τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή· μᾶλλον ἐκ τοῦ ἀάω = καταστρέφω.]

Δολόμητιν δ’ ἀπάταν θεοῦ
Τὴν δολερὴν ἀπάτην τοῦ θεοῦ
τίς ἀνὴρ θνατὸς ἀλύξει;
ἀνδρὰς θνητὸς ποιὸς νὰ διαφύγῃ;
Τίς ὁ κραιπνῷ ποδὶ πηδήματος εὐπετέος ἀνάσσων;
Ποιός μὲ πόδι γλήγορο εὔκολα στὸ πήδημα ἄναξ νὰ φανῇ;
Φιλόφρων γὰρ ποτισαίνουσα τὸ πρῶτον παράγει
Ἀφ’ ὅτου φιλικὰ τὸν καλοπιάσῃ πρῶτα, σπρώχνει
βροτὸν εἰς ἀρκύστατ’ Ἄτα·
τὸν βροτὸν σὲ παγίδες ἡ Ἄτη·
τόθεν οὐκ ἔστιν ὑπὲρ θνατὸν ἀλύξαντα φυγεῖν.
τότε θνητὸς κανένας δὲν ὑπάρχει νὰ πετάξῃ νὰ φύγῃ.