Ἂν εἶναι ἡ π α ρ ά δ ο σ η τοῦ κράτους τ’ ἀντιστύλι,
ἐγὼ μιλάω γιὰ τ’ ἄπιαστο θωρῶντας τὴν Ἰδέα.
Καὶ δίκιο ἔχεις σὰ μοῦ λές, νὰ δῶ τὸν Κόσμο σκέττο·
τὴν ἐμπειρία μου γιὰ ὁδηγὸ τῶν σκέψεών μου πρῶτα.
Ὅμως, ἡ φαντασία — κ’ ἐκείνη! –, ἐ μ π ε ι ρ ί α -βίωμα:..
Ζωὴ μιᾶς ἄλλης ἐποχῆς ποὺ κατοικεῖ, ἐντός μου!
Ὅσα σχεδιάζουμε δῆθεν «ἀπατηλά», στὸ χῶρο μέσα
ὑπάρχουνε -κομμάτια Κόσμου παραλλήλου· μέρη
κι ἀντανακλάσεις μιᾶς Πραγματικότητας σπουδαίας
καὶ μεγάλης ποὺ ζωντανεύουν μνῆμες πανάρχαιες
δικιές μου καί δικιές σου — κτῆμα τοῦ καθενός μας —
καὶ τὴν ψυχὴ τὴν ἄυλη κινοῦν νὰ φτειάχνῃ σ ύ μ π α ν.
Ἡ Οὐτοπία μου ἀκέραια καὶ πανταχοῦ παρούσα·
πραγματικώτερη ἀπὸ τὴ δικιά σου Ἡγεμονία!
Σὰ δέ στρέψῃς τὰ μάτια σου ψηλά τὰ κουρασμένα
σ’ ἐκεῖνες τὶς ἀνάλλαγες τροχιὲς τῶν ἀθανάτων,
πῶς θένα στήσῃς πολιτεία σωστή, μὰ κ’ εὔρωστη,
δίκαιη κ’ εὐλογημένη, σπίτι ἀληθινὸ καὶ σκέπη
γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους;..
