Τὸ ἀσύμβατο, παρακαλῶ παράλληλο νὰ τὸ λέτε,
τὸ ἀπρόσφορο καλό θἀταν νὰ τὸ ἀποσιωπᾶτε·
ἔχει ἔνα βάρος «δύσπεπτο» καὶ δέν θὰ βοηθήσῃ.
Ρωτᾶτε γιὰ κατάλοιπα, πράγματα παρελθόντα,
ἀρνήσεις λεκτικὲς παληὲς καί — θὰ τὸ ξεστομίσω —
«ἀπρόσφορες» (τὴ λέξη αὐτὴ νὰ σβήσετε κατόπιν).
Ὡς κρίση, τὸ στερητικὸν ἀνάρμοστο προβάλλει
γιὰ τὸν πεπαιδευμένο πιά -αὐτὸ διεπιστώθη.
Ἂν κάποιος ἔρθῃ ἐνάντιος, μιὰ λεξικογραφία
ὅπως ἡ προτεινόμενη, προάγει μία πρώτη
διερεύνηση γιὰ πιθανὴν ἐπίλυση ἴσως,.. μᾶλλον,..
τῆς ὅποιας μας διαφορᾶς. Ἔτσι θὰ προχωρήσῃ
ἄμεσα ἡ τακτοποίηση τῶν προαπαιτουμένων
πρὸς ἀναδόμησιν μιᾶς,.. κάποιας ἐμπιστοσύνης
γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση τῶν πλέον παραλλήλων,
διασταυρωθέντων, θἄλεγα, ἐντός, ἐκτός, ὀλοῦθε,
ἐπὶ τ’ αὐτά, ὡς πρός, διά -διαγωνίως κιόλας!
(Τὸ ρόφημά μου κρύωσε -παρακαλῶ γιὰ νέο.)