Ι.

[Ρήση τοῦ Dietrich Bonhoeffer: Walter Jung, Grammmatik der deutschen Sprache, Bearbeitet von Günter Starke, VEB Bibliographisches Institut Leipzig, 1984, παρ. 306-7.]

Ἡ βλακεία εἶναι, γιὰ τὸν ἀγαθό, πιό ἐπικίνδυνος ἐχθρὸς ἀπ’ τὴν κακία. Κατὰ τῆς κακίας μπορεῖς νὰ διαμαρτυρηθῇς – νὰ τηνε ξεμπροστιάσῃς… Στὴ βλακεία μπροστὰ στέκουμε ἀνυπεράσπιστοι!

ΙΙ.

Ὑπάρχει, ὅμως, κ’ ἡ ἀγαθοεργός βλακεία: ἐκείνη πού, ἀνεπίγνωστα γιὰ τὸ βλάκα, λειτουργεῖ ἐναντίον του κι ἀποδεικνύετ’  ἐ λ ε υ θ ε ρ ω τ ι κ ὴ  γιὰ σένα…

ΙΙΙ.

Ἐν γένει, ἡ βλακεία εἶναι πηγὴ ἐκπλήξεων: θετικῶν κι ἀρνητικῶν – τὴ μιά στιγμὴ χρειάζεσαι ὀμπρέλλα νὰ προστατευτῇς καὶ τὴν ἄλλη καλάθι, γιὰ νὰ μαζέψῃς τὰ ὀφέλη…