Νοερῶς διαβαίνω κενὸν καὶ ἐρωτῶ ἐμαυτόν: Τί ἐζήτεις ὧδε; Τί ἡ ἐργασία τότε; Αἴφνης πληρότης μορφῶν παρεληλυθυίων μετὰ παρῳχημένων παθῶν, αἴφνης ἄλλης ἐποχῆς αἱ βάσανοι εἰς πορείαν μου εἰσπηδῶσιν. Ἀποκρίνομαι ἐμαυτῷ: Ἰδοὺ ἡ ἐργασία πλέον! Ἡ παρουσία τῆς ὑπερβάσεως καὶ ἡ πτωχεία τῆς λήθης καὶ ἡ συγχώρεσις προσώπων καὶ ἡ ὁμόνοια ἐν μνήμῃ.