Γιὰ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Κόσμου, τί νὰ πῶ;.. Περιέχει ὅλες τὶς ἐλπίδες κι ὅλους τοὺς φόβους δίχως νὰ χωράῃ στὴ διάνοια καὶ τὸ ἔνστικτο. Θὰ μοῦ φέρῃ ὅ,τι ὁρίζει τὴν κατάσταση.
Γιὰ τὴ δικαιοσύνη τῶν ἀνθρώπων, ὅμως, ἔχω αἴσθηση βεβαιότητας: Παρεμβαίνει σὰν καλοφτειαγμένο, ἀνοξείδωτο κι ἀκριβὲς νυστέρι· ὅταν τελειώσῃ ὁ ἀκρωτηριασμός, ἀκολουθεῖ ἡ καυτηρίαση.
«Δικαστά μου! Γιατρέ μου! Σᾶς εὐχαριστῶ ποὺ μὲ κρατᾶτε στὴ ζωή· ἂν καὶ δέν ἔχω πόδια γιὰ νὰ περπατήσω, καὶ χέρια γιὰ νὰ φάω. Ἅμα συνέχιζε τούτ’ ἡ καρδιὰ νὰ χτυπάῃ — καὶ κάποιον θ’ ἀδικοῦσε στὸ ρυθμό της –, ξέρω πὼς θὰ μοῦ τὴν ξεριζώνατε κι αὐτήν!»
