[Platonis Opera, recognovit brevique adnotatione critica instruxit Ioannes Burnet, Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxiniensis, Oxonii e Typographeo Clarendoniano, 1905, τομ. II, Συμπόσιον 223d-e.]

Ἐξεγρόμενος [] ἰδεῖν τοὺς μὲν ἄλλους καθεύδοντας καὶ οἰχομένους, Ἀγάθωνα δὲ καὶ Ἀριστοφάνη καὶ Σωκράτη ἔτι μόνους ἐγρηγορέναι καὶ πίνειν ἐκ φιάλης μεγάλης. [] <Ὁ Σωκράτης προσηνάγκασεν> ὁμολογεῖν αὐτοὺς τοῦ αὐτοῦ ἀνδρὸς εἶναι κωμῳδίαν καὶ τραγῳδίαν ἐπίστασθαι ποιεῖν, καὶ τὸν τέχνῃ τραγῳδοποιὸν ὄντα <καὶ> κωμῳδοποιὸν εἶναι…

Σὰν ξύπνησα, εἶδα τοὺς μὲν ἄλλους νὰ κοιμοῦνται καὶ νάχουν φύγει, τοὺς δὲ Ἀγάθωνα, Ἀριστοφάνη καὶ Σωκράτη ὥρα μόνους ξύπνιους νὰ πίνουνε ἀπὸ μεγάλη φιάλη. Ὁ Σωκράτης τοὺς ἀνάγκασε νὰ ὁμολογήσουν πὼς ὁ ἴδιος ποιητὴς ἐπίσταται καί τῆς κωμῳδίας καί τῆς τραγῳδίας κι ὅτι ὁ τραγῳδοποιὸς εἶναι καὶ κωμῳδοποιός…

Τί νὰ κατάφερε, ἄραγε, ὁ σοφὸς μὲ τὸν τραγικὸ καὶ τὸν κωμικὸ ποιητή;: Διέγνωσε μιὰ βαθειάν ἀλήθεια ἤ, μ’ ὅπλα τὸ ποτὸ καὶ τὴν ἀντοχή του στὸ οἰνόπνευμα, τοὺς ἀνάγκασε νὰ φιλιώσουν ἐπαίσχυντα ὁ ἕνας μὲ τὸν ἄλλον; Ἂν πράγματι  μ ί α  εἶν’ ἡ τέχνη τῆς τραγῳδίας καὶ τῆς κωμῳδίας, πόσο μονομερεῖς ἦταν τάχα οἱ δυὸ συνομιλητές του, ἐφόσον καταπιάστηκαν ἀποκλειστικὰ μὲ τὴ μία, ἢ μὲ τὴν ἄλλη; Ἂν, πάλι, δέν εἶν’ ἡ ἴδια δραστηριότητα, μὰ χάρη στὸ ποτό, συνωμολόγησαν τὸ ἀνίερο,.. ἔ τότε, πῶς νὰ πάρῃς στὰ σοβαρὰ τὸν ὅποιο δραματικὸ ποιητὴ κι ἀλήθεια πόσο ἀπέχει ἀπὸ κεῖνο τὸ θίασο πού, φτάνοντας στὴν Ἐλσινόρη, διαφημίζει  τὴν πραμμάτεια του ὁ Πολώνιος στὸν πρίγκηπα Ἅμλετ;:

Εἶν’ οἱ καλύτεροι ἠθοποιοὶ τοῦ Κόσμου!, εἴτε γιὰ τραγῳδία, κωμῳδία, ἱστορικὸ δρᾶμα, ποιμενικό, ποιμενοκωμικό, ἱστορικοποιμενικό, τραγικοϊστορικό, τραγικοκωμικοϊστορικό, μονόπρακτο, εἴτε γιὰ μακρὰ ποιήματα… [Σαίξπηρ, Ἅμλετ, πράξη δεύτερη, σκηνὴ δεύτερη.]