οὐκ ἂν ἐλέγομεν ἄρρητον τὸ ὐπερούσιον·
οὐκ ἂν ἐγινώσκομεν ἐλλιπὲς τὸ τῆς διανοίας·
οὐκ ἂν ἐπιστεύομεν τὸν νοῦν κατερχόμενον εἰς καρδίαν·
οὐκ ἂν ᾐσθανόμεθα μυστικῶς τὴν καρδίαν ζέουσαν·
οὐκ ἂν κατέρρεον κατανύξεως δάκρυα ἐξ ὀμματίων·
οὐκ ἂν καθῃρόμεθα πνευματικῶς ἐκ τούτων τῶν δακρύων ἐπὶ σαρκί·
οὐκ ἂν ἑωρῶμεν πέρα τῆς κτίσεως τὸν τοῦ Γένους ἀτελεύτητον πλοῦτον·
οὐκ ἂν εἴχομεν Εὐγενικὰς σφύρας τῆς Πίστεως·
οὐκ ἂν ἐφέρομεν εἰσέτι τὴν μόνην τῆς Ἑσπερίας ἐλπίδα.
Εἰ ἀνήκομεν εἰς Ἑσπερίαν,..
Ἐν κατηγορίαις: Ποιήματα
Ἀρέσκει μοι! Κοινοποιήσατε 