Εὐχαριστῶ τὸ συνεργάτη καὶ φίλο

Ἄλκη Παναγιωτόπουλο

γιὰ τὶς ὑποδείξεις καὶ διορθώσεις του

ἐπὶ τῆς μεταφράσεως.

[Τ’ ἀποσπάσματα ἔχουν διασκευαστῆ καὶ συμπληρωθῆ καταπὼς δείχνουν τὰ φιλολογικὰ σημεῖα. Ἀρίθμηση ἀπό/ἀντιβολὴ μέ: Euripides, Loeb Classical Library, Cambridge, Massachusetts-London, England, 2008, τομ. VII: Fragments, Aegeus-Meleager, edited and translated by Christopher Collard and Martin Cropp.]

Ἄ κ ρ α ν τ α  γάρ μ’ ἔθηκε θεσπίζειν θεός·

Ἀ ν ε κ π λ ή ρ ω τ α  μὲ βάζει ὁ θεὸς νὰ προφητεύω·

καὶ πρὸς παθόντων κἀν κακοῖσι κειμένων

κι ἀπ’ ὅσους πάθανε καὶ βασανίζονται,

σοφ[]<ός> κέκλημαι – πρὶν παθεῖν δὲ μαίνομαι!: (62g)

λέγομαι σοφός – προτοῦ τὰ πάθουνε, τρελλός!:

[]  Οὔτις <γὰρ> ἀνδρῶν εἰς πάντα εὐδαιμονεῖ. (44)

Γιατὶ οὐδείς εὐδαιμονεῖ στὰ πάντα.

Πάντων τὸ θανεῖν· τὸ [] κοινὸν ἄχος,

Ὅλοι θὰ πεθάνουν· τὴ λύπη τὴν κοινή,    

μ ε τ ρ ί ω ς  ἀλγεῖν, σοφία μελετᾷ – (43)

πονῶντας μὲ  μ έ τ ρ ο,  ἡ σοφία μελετᾷ –

[] κάμπτειν τῷ χρόνῳ λύπας χρεών! (45)

ἀνάγκη μὲ τὸ χρόνο λύπες <καὶ καημούς> νὰ διώχνῃ!

[] Παλαιὰ καινοῖς δακρύοις οὐ χρὴ στένειν… (46)

Δέν ἀξίζουν στεναγμοί – γιὰ τὰ παλιά, καινούργια δάκρυα…

[] Χρόνου πρ[]<o>βα[]<ί>νε<ι> ποὺς (42)

Προβαίνει τοῦ Χρόνου τὸ ποδάρι

<καὶ> [] τὸ θεῖον ὡς ἄελπτον ἔρχεται/ θνητοῖσιν. [] (62)

κ’ ἀνέλπιστα ἔρχεται τὸ θεῖο στοὺς θνητούς.