Τὸ εὕρημα,.. τὸ εὕρημα!,
κάνει τὸ θέαμα ἐνδιαφέρον…
Ἔτσι φώναξε ὁ συγγραφέας
στοὺς χάσκοντες θεατρίνους.
Κι ὅταν αὐτοὶ ξεκίνησαν
μάταια νὰ τὸ ψάχνουν
μές στὶς χιλιάδες λέξεις,
ἐκεῖνο ἀ γ ν ο ο ῦ ν τ α ν!..
— Μαέστρο, γιὰ εὕρημα μιλᾶς,
μὰ δὲ συμβαίνει συνταρακτικὸ
τίποτα μές στὸ ἔργο, μόνο
πλανᾶται μιὰ ἀφόρητη αἴσθηση…
— Μά… ἐκεῖ εἰναι τὸ εὕρημα:
Ἡ ζωὴ εἶν’ ὅλο ἐκπλήξεις.
Ἀφόρητη —ἀλίμονο!— πολύ
τοῦ ἀπρόσμενου ἡ πλήρης ἀπουσία!