Τὸ εὕρημα,.. τὸ εὕρημα!,

κάνει τὸ θέαμα ἐνδιαφέρον…

Ἔτσι φώναξε ὁ συγγραφέας

στοὺς χάσκοντες θεατρίνους.

Κι ὅταν αὐτοὶ ξεκίνησαν

μάταια νὰ τὸ ψάχνουν

μές στὶς χιλιάδες λέξεις,

ἐκεῖνο  ἀ γ ν ο ο ῦ ν τ α ν!..

— Μαέστρο, γιὰ εὕρημα μιλᾶς,

μὰ δὲ συμβαίνει συνταρακτικὸ

τίποτα μές στὸ ἔργο, μόνο

πλανᾶται μιὰ ἀφόρητη αἴσθηση…

— Μά… ἐκεῖ εἰναι τὸ εὕρημα:

Ἡ ζωὴ εἶν’ ὅλο ἐκπλήξεις.

Ἀφόρητη —ἀλίμονο!— πολύ

τοῦ ἀπρόσμενου ἡ πλήρης ἀπουσία!