Συχνά, τὰ δάκρυα

θολώνουνε τὸ βλέμμα

καὶ τὸ κορμί πετρώνει.

Τὸ χέρι ἁπλώνω

νὰ πιάσῃ τὸ πινέλο·

τὰ δάχτυλά μου τρέμουν.

Καὶ πῶς

πιστά τὰ μάτια της

νὰ σχεδιάσω στὸ ὕφασμα;..

Φωτοσκιάσεις

νὰ βρῶ καὶ χρώματα

νὰ γράψω τὴν ἀγάπη;..

Τὸν πίνακά της μέσα μου

ἐμπρός μου νὰ τὸν στήσω;..

[Ἐμπνευσμένο ἀπό: An anthology of sanskrit court poetry, Vidyākara’s Subhāsitaratnakosa, translated by Daniel H. H. Ingalls, Harvard Univerity Press, Cambridge, Massachusetts, 1965, The lover seperated by his mistress, σελ. 243, 753.]