— Καράβι-καραβάκι,

γιὰ ποῦ τραβᾶς

μακριά ἀπὸ τὸ γυαλό;..

— Στὴ ζωῆς τὴ θάλασσα,

στ’ ἀνοιχτά τοῦ Ὡκεανοῦ,  

μὲ σημαία κάθε σκέψη –

γιὰ παννί μου κάθε πράξη·

ἄγκυρα ἔχω τὴν καρδιὰ

κ’  ἕρμα κάτω ἀπὸ τ’ ἀμπάρια

τὶς ψυχὲς ποὺ μ’ ἀγαπήσαν,

νὰ βαστᾶνε μές στὸ κῦμα! –

ἄδοξα μὴν ποντιστῇ

(κατακεῖ στὸν Τροπικὸ

τῆς «σοφῆς» μου μοναξιᾶς)

ἡ λειψή μου ἡ ἀνθρωπιά.