[Ἀπόδοση ἀπό: An anthology of sanskrit court poetry, Vidyākara’s Subhāsitaratnakosa, translated by Daniel H. H. Ingalls, Harvard Univerity Press, Cambridge, Massachusetts, 1965, Greatness, σελ. 338, 1195.]
Γέννησε
ὁ Βισνού,[1] ὁλάκερη τὴ Γῆ κ’ ἡ Σέσα[2] ἐκεῖνον·
ὁ Ὠκεανός,[3] τὸ Βισνού, μὰ καί τὸ φίδι·
κι ὅμως, ὁ Ἀγάστυα[4] τὸν ἦπιε ὁλόκληρο!
Πράγματι,
ἀπεριόριστ’ ἡ μεγαλοσύνη τοῦ μεγάλου…
[1] Ὁ Βράχμα, ὁ Βισνοὺ κι ὁ Σίβα συναποτελοῦν τὴν τριμούρτι: τὴν τριαδικὴ μορφὴ ποὺ ὁρίζει τὸν Κόσμο: δράση-πάθος-δημιουργία-rajas (Βράχμα)· σαφήνεια-ἀγαθό-ἁρμονία-διατήρηση-sattva (Βισνού)· ἀγνωσία-ἀδράνεια-πνευματικὴ συσκότιση-καταστροφή-tamas (Σίβα).
[2]Μιὰ ἀπ’ τὶς πρῶτες θεότητες ποὺ λαμβάνει μέρος στὴ δημιουργία τοῦ Κόσμου ἔχοντας ξαπλώσει πάνω της ὁ Βισνού.
[4] Ὁ πρῶτος siddhar («σοφός»/«ἅγιος») τῆς ἰνδουϊστικῆς παράδοσης πού, κατόπιν διαταγῆς τοῦ Βισνού, ἦπιε καὶ τοὺς ἑφτὰ ὠκεανούς.
