Ξάφνου χθὲς ὁ Ρίτσος ἀνεστήθη
κι ἀπ’ ὅσα εἶδε γύρω ἀνερωτήθη:
Πόση πλέον Ἀριστερωσύνη
ἡ δύσμοιρη ἐτούτη Ρωμηοσύνη;