Φίλε, τῶν λόγων σου ἤκουσα καὶ τῆς ἀναπνοῆς σου·
ὁ λόγος ἤγγισεν ὠσίν, πνοή σου ἐμακρύνθη.
Φιλία χρῆται μὲν ζωῆς, ἀπνοίας δὲ ὁ πότμος.
Ὅθεν αἰτοῦμαι ᾧδέ γε τὸν ἔμπνουν σου τὸν λόγον.
Λόγος ἔμπνους
Ἐν κατηγορίαις: Δεκαπεντασύλλαβοι Ποιήματα
Ἀρέσκει μοι! Κοινοποιήσατε 