[Ἀπόδοση-διασκευὴ ἀπό: The poems of Mao Zedong, translations, introduction and notes by William Barnstone, University of California Press, Berkeley-Los Angeles-London 1972, σελ. 107.]

Πέφτει βαμβάκι-σύννεφο βαρύ

σὰν ἄνθη μύρια καθὼς χάνονται.

Ρυάκια πάγου παφλάζουνε ψηλά·

στὴ γῆ θερμό φυσάει τ’ ἀεράκι.

Κι ὁ ἥρωας;..

Ὁ ἥρωας τὴν τίγρη τὴ δαμάζει.

Ὁ ἥρωας τὴ λεοπάρδαλη δαμάζει.

Τοῦ ἀνέμου ἡ ἀρκούδα τὸ γενναῖο

δὲν τόνε σκιάζει -δέν τόνε φοβίζει.

Τὸ χιόνι ἀκόμα κ’ ἡ δαμασκηνιὰ

σὰν πέφτῃ πάνω της τὸ χαίρεται·

δὲν πολυνοιάζεται γιὰ μῦγες

ὅταν παγώνουν ἢ πεθαίνουν.