Ἀλική, κανείς καθρέφτης
τοῦ Κόσμου ἡ οὐσία.
Κορίτσι, σπάσ’ τον! –
φτάνει ἕνα χτύπημα.

Μὰ νἆναι δυνατό·
καὶ μή σὲ νοιάξῃ
ἂν ἡ γροθιὰ ματώσῃ.
Θάρρος, κορίτσι!

Θρυμμάτισε, Ἀλίκη,
τὸν ξένο τὸν καθρέφτη
ποὺ κρύβει πλανέρα
τὴ μόνη ἀγάπη σου.

Κορίτσι, ὁ Κόσμος
δέ γερνάει -ὁ Κόσμος
δὲ βαριέται. Πάντα
θὰ στέκῃ ἐκεῖ γιὰ σέ.

Λησμόνησε, Ἀλίκη,
τῶν ἀλλωνῶν τὸν πόθο.
Κορίτσι, ἐγέρθητι!
Κορίτσι, ἀναστήσου!

Ὁ Κόσμος σου, ἐγώ.