Ἀλική, κανείς καθρέφτης
τοῦ Κόσμου ἡ οὐσία.
Κορίτσι, σπάσ’ τον! –
φτάνει ἕνα χτύπημα.
Μὰ νἆναι δυνατό·
καὶ μή σὲ νοιάξῃ
ἂν ἡ γροθιὰ ματώσῃ.
Θάρρος, κορίτσι!
Θρυμμάτισε, Ἀλίκη,
τὸν ξένο τὸν καθρέφτη
ποὺ κρύβει πλανέρα
τὴ μόνη ἀγάπη σου.
Κορίτσι, ὁ Κόσμος
δέ γερνάει -ὁ Κόσμος
δὲ βαριέται. Πάντα
θὰ στέκῃ ἐκεῖ γιὰ σέ.
Λησμόνησε, Ἀλίκη,
τῶν ἀλλωνῶν τὸν πόθο.
Κορίτσι, ἐγέρθητι!
Κορίτσι, ἀναστήσου!
Ὁ Κόσμος σου, ἐγώ.