Στὸν ᾍδη.

Ὁ ΣΩΚΡΑΤΗΣ προβαίνει στὸ βάθος.

ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ: Ἄντ’ ἐπιτέλους! Ποῦ ΄χες πάει καὶ χάθηκες;..

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ποῦ νὰ πάω καὶ ποῦ νὰ χαθῶ, κακόμοιρ’ Ἐπιμενίδη!: Νεκροί ἤμαστε -στὸ τίποτα κατοικοῦμε… Τάλεγα μὲ τὸ Θουκυδίδη καὶ ξεχάστηκα· τὸν ἄκουγα ἀμίλητος.

ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ: Ἐσύ;!  Ἀ μ ί λ η τ ο ς;!. (Παύση.) Καὶ μήτ’  ἔκανες ἐρωτήσεις στὸ ἐνδιάμεσο;..

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Βλέπω κάτι ἔμαθες ἐδωκάτω, μὲ τὶς συζητήσεις μας: Ἀρχίζεις καὶ παίρνεις τὰ λόγια τοῦ συνομιλητῆ, περσότερο τοῖς μετρητοῖς…

ΕΠΙΜΕΝΙΔΗΣ: Ἄρα,.. τὸν  ρ ώ τ η σ ε ς…

ΣΩΚΡΑΤΗΣ: Ναί: Θουκυδίδη, τὴν Ἱστορία δὲν τηνε γράφει ὁ νικητής; Μὲ κοιτάει: Ὄχι, φίλτατε Σωκράτη. Τὴν Ἱστορία τὴ γράφει ἡ  ν ί κ η. — Ναί, μὰ ἡ νίκη δὲν ἀνήκει στὸ νικητή; Ἐκεῖνος δὲ τὴν καταφέρνει; — Ἡ νίκη ἀνήκει στὸ νικητὴ κατὰ τὸ μέτρο ποὺ αὐτὸς βάζει σὲ κίνηση τὶς δυνάμεις τῆς φθορᾶς γιὰ τὸν ἡττημένο..- κατὰ τὸ ὑπόλοιπο, ἡ νίκη πρέπει ν’ ἀποδοθῇ στὸν ἴδιο τὸν ἡττημένο: Οἱ πράξεις κ’ οἱ ἐπιλογές του τὸν φέραν ἐκεῖ· κ’ ἡ καινούργια κατάσταση τοῦ δίδει συνείδηση,.. μοῦ ἀποκρίνεται. Κάπως μπερδεμένος ἐγώ: Στ’ άλήθεια, καλέ μου, δέ σὲ καταλαβαίνω… — Νά, πάρε γιὰ παράδειγμα τὴ δικιά μου περίπτωση: Ποιός κέρδισε τὸν Πελοποννησιακὸ Πόλεμο;, μὲ ρωτάει. Οἱ Σπαρτιάτες, τοῦ ἀπαντάω μεμιᾶς. Καὶ ποιός ἔγραψε τὴν Ἱστορία του;.. — Ἐσύ. — Δηλαδή, ὁ Θουκυδίδης ὁ  Ἀ θ η ν α ῖ ο ς. Κουνάω τὸ κεφάλι μου, ὅλο νόημα, σωπαίνοντας. Σοφέ μου Σωκράτη, ἕνας ἡττημένος ἐννόησε ποῦ τράβαγε ἡ καταστροφὴ καὶ ξεκίνησε νὰ καταγράφῃ. Ἡ νίκη, ὡς θρίαμβος πολεμικός, ἔφερε δόξα στοὺς Σπαρτιάτες, στοὺς νικητές· μά, ὡς συνείδηση, ἔφερε δόξα στὸ πνεῦμα ἑνὸς ἐξόριστου… 

[Ἀπὸ τὴ θουκυδίδεια Ἱστορία τοῦ Πελοππονησιακοῦ Πολέμου μ’ ἑρμηνευτικὰ σχόλια τοῦ Τόμας Χόμπς.]