Φίλε μου πολυταξιδεμένε, ἂς βάλουμε τὰ πράγματα σὲ τάξη…

Ἂς μιλήσουμε, ὄχι μ’ ὁδηγὸ τὴ φαντασία, ὅσο ἑλκυστικὴ κι ἂν εἶναι, ἀλλὰ μὲ λογικὴ καὶ ζυγιάζοντας τὴν ἐμπειρία.

Μιλᾶς γιὰ τόπους καὶ πόλεις μακρυνές. Ξεχνᾶς, ὅμως, πὼς ἡ ζωή μας τρέχει καὶ χάνεται δῶ κοντά, κάτω ἀπ᾿ τὰ μορφωμένα μας μάτια, σὰν παίρνουμε ἀνάσα ἀπ᾿ τὸ μακρὸ τῆς συζητήσεώς μας. Ἔτσι, λοιπόν, ὀφείλουμε νὰ στρέφουμε τα βλέμμα σ’ ὅ,τι μᾶς ἐπιβάλλει ἡ δεδομένη συνθήκη.

Ἐσύ πρῶτος πρέπει νὰ ὁμολογήσῃς πὼς κανένας ἡγεμόνας τῆς Εὐρώπης δὲν ἔχει νὰ κυβερνήσῃ πρόθυμους Οὐτοπίτες, ἀλλὰ καθημαγμένους Εὐρωπαίους.

Δὲν μπορεῖς ν᾿ ἀρνῆσαι τὴ φύση τῶν πραγμάτων, οὔτε τὴ δύναμη τῆς παράδοσης. Πάνω στὴν τελευταία χτίζεις  κ ρ ά τ ο ς,  ὅσο προχωρημένες κι ἂν εἶναι οἱ ἀπόψεις σου -ὅσο δικαιολογημένα κι ἂν ἀηδιάζῃς μὲ τὸ θέαμα π’ ἀντικρύζεις…

Ἀγκάλιασε τὴν πραγματικότητα καὶ θὰ βλαστήσῃ ἀνόδυνα κάποτε ἀπὸ μέσα της τὸ μέλλον!

[Ὁ Ὑθλοδαῖος εἶναι τὸ βασικὸ πρόσωπο τῆς Οὐτοπίας τοῦ Τόμας Μοῦρ. Ἕπεται ἡ ἀπἀντηση τοῦ Ὑθλοδαίου.]