[Στιχηρὴ διασκευὴ ἀπό: The sacred books of the East, edited by F. Max Müller, Clarendon Press, Oxford, 1881, τ. X,1: The Dhammapada,[1] a collection of verses, being one of the canonical books of the Buddhists, translated from Pāli by F. Max Müller, κεφ. IV: The wise man, σελ. 23, στρ. 80.]
Τὸ νερὸ τ’ ὁδηγοῦν οἱ ἀγαθοεργοὶ
ὅπου κεῖνοι θέλουν.
Ἕνας ποὺ πουλάει τόξα
τὰ λυγίζει κιόλας.
Οἱ ξυλουργοὶ γνωρίζουνε
καὶ δουλεύουνε τὰ κούτσουρα.
Ὁ σοφός, τὸν ἑαυτό του πλάθει.
[1] Dhamma (σανσκριτικά: dharma) = αἰώνια ἀλήθεια, διδασκαλία· pada = πόδας, μονοπάτι.
