[Στιχηρὴ διασκευὴ ἀπό: William Shakespeare, The Merchant of Venice, edited by M. M. Mahood, Cambridge University Press, Cambridge, 2003, σελ. 121-2.]

Μὲ ντρόπιασε καὶ μοῦ ΄φαγε λεφτά!..

Γέλαγε μὲ τὴ χασούρα μου·

τὰ κέρδη μου τὰ περιφρονοῦσε·

κορόιδευε τὸ γένος μου·

ψύχραινε τοὺς φίλους μου –

ἄναβε τοὺς ἐχθρούς μου!..

Κι ὅλ’ αὐτὰ γιὰ ποιό λόγο;!:

Γιατ’ εἶμ’  Ἑ β ρ α ῖ ο ς!

Μὰ δὲν ἔχῃ  μ ά τ ι α  ὁ Ἑβραῖος;

Ὁ Ἑβραῖος, δὲν ἔχη χέρια,

ὄργανα, ἀνάστημα, αἰσθήσεις,

πάθη καὶ συμπάθειες;..

Δὲν τρέφεται μὲ τὸ ἴδιο φαγητό;..

Δὲ λαβώνεται μὲ τὰ ἴδια ὅπλα;..

Ἴδιες ἀρρώστειες δὲν τονε βασανίζουν;..

Δὲ ζεσταίνεται καὶ δὲ κρυώνει

ἀπ’ τὸ ἴδιο καλοκαίρι –

ἀπ’ τὸν ἴδιο χειμῶνα,

ὅπως ὁ Χριστιανός;!

 Ἂν μᾶς τρυπήσετε,

δέ ματώνουμε;..

Ἂν μᾶς γαργαλήσετε,

δέ γελᾶμε;..

Ἂν μᾶς φαρμακώσετε,

δέν πεθαίνουμε;..

Κι ἂν μᾶς ἀδικήσετε,..

δέ θελουμε κ’  ἐ μ ε ῖ ς  ἐκδίκηση;..

Ἂν μοιάζουμε στὰ ὑπόλοιπα,

ἂς σᾶς μοιάσουμε καὶ σ’ αὐτό!

Ἂν Ἑβραῖος ἀδικήσῃ Χριστιανό,

πῶς θάθελε κεῖνος νὰ πατσήσῃ;..

Μ’ ἐκδίκηση…

.

Ἂν Χριστιανός ἀδικήσῃ Ἑβραῖο,

ποιά θάταν ἡ ἀνοχή τοῦ δεύτερου

κατὰ τὸ παράδειγμα τῶν Χριστιανῶν;:

Ἐ κ δ ί κ η σ η!

Τὸ κακὸ ποὺ μοῦ μάθατε θὰ πράξω·

ἀκόμα κι ἂν δυσκολευτῶ,

τὸ μάθημ’ αὐτό,  ἐ γ ώ

θὰ τὸ καλυτερέψω!

[Στὸ παρακάτω βίντεο, ὁ Φρὶτς Κόρτνερ παίζει τὸ μονόλογο ἀπ' τὉν ἔμπορο τῆς Βενετίας.]