Πάντοτε παιδεμός...

Γιατί βασανιζόμαστ᾽ ἔτσι;

Πάντοτε παιδεμός.

Πάντοτε μισή ἡ ψυχή,

στὸ μέσο ἡ ἀγωνία.

Καὶ κάπου κεῖ στὴν ἄκρη

νὰ τρεμοσβήνῃ τόση δὰ

ἡ Ἐλπίδα -τὸ κοριτσάκι

μὲ τὸ φιμωμένο στόμα.

[Ἀπὸ τὴν τραγικοκωμῳδία Ἀμφιτρύων.]

Ἐν κατηγορίαις: Θέατρο Ποιήματα
Ἀρέσκει μοι!     Κοινοποιήσατε
Προσωπικὸν ἱστολόγιον τοῦ Θεοδοσίου Ἀγγ. Παπαδημητροπούλου
© 2015-25 Θεοδόσιος Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος Ἐκδόσεις ΘΑΠ
-