[Ἐκ τῆς Καταβάσεως.]

Ἥτις σοι κρύπτεται ἀμίλητη ἐντὸς τοῦ μεγάρου τοῦ Βίου
σέ περιμένει διὰ νὰ ἔλθῃς φωνὴν εἰς καρδίαν νὰ φέρῃς,
σέ περιμένει νὰ σώσῃς αὐτόν ἀπὸ χρόνιον βάρος
καὶ μετὰ σοῦ τὴν πνοὴν ν’ ἀποκτήσῃ, τὴν νέαν ἀγάπην.
Θὰ εἶνε ἡ ἀγάπη ὡσὰν στέγη εἰς τῶν χρόνων τ’ ἀπέραντα πλήθη,
θὰ εἶνε ἡ ἀγάπη τὰς γλώσσας τοῦ Κόσμου κατέχουσα πάσας.
Σύ νυν προχώρει εἰς χαρὰς καινουργεῖς· ἀναμνήσθητι τότε:
Κύκλος τὰ πράγματα, κέντρον κατέχεις, περιφέρειαν γράφουν·
ἅπαν – καλὸν καί κακόν – εἰς φλοιὸν τοῦ σαρκίου προσκρούει·
πόνον παρέχουν εἰσέτι καὶ ἀγάπης καὶ δόξης προσκρούσεις.