Μονάχα ἡ εἰλικρινὴς κρίση μὲ τὸ προσωπικό, ἐπεξεργασμένο κ' εὔστοχο ὕφος ταιριάζει καὶ φωτίζει τὸ ἀντικείμενό της. Ὁ λόγος τῆς ἀποτίμησης ἂς ἀποφεύγῃ νὰ μιμῆται τὶς ποιότητες τοῦ κρινομένου· γιατί, ἀντί νὰ βοηθάῃ, συσκοτίζει καὶ βλάπτει. Ὅμως, ἂν πρέπει κάτι νὰ μιμηθῇ, ἂς πάρῃ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν ἀπέχθεια γιὰ τὰ πολλά «κοσμητικά» καὶ τὰ λόγια τ' ἄμετρα. Ἐφόσον, μές στὸ ἀντικείμενο τῆς κρίσης, ὑπάρχῃ πράγματι ἡ εὐτυχία τῆς ἁπλότητας καὶ τοῦ μέτρου! Τότε, νὰ τὴν σπουδάσῃ ἡ Κριτικὴ κι ἀνυποχώρητα παντοῦ νὰ τὴν προσφέρῃ.
Παραίνεση