Πρὸ μνήματος πατρὸς ὁμοῦ μετὰ μητρός.
Ἀπαρήγορον λίαν, τὸ βλέμμα ἀναζητεῖ
τὸ δάκρυ ὡς ἀγάπης ἀπόδειξιν σεπτήν.
Ἐξεδήμησεν οὗτος, τὸ μὲν σῆμα οὖν αὐτοῦ
ἐκ κόνιος ἀνέμων, χρῆται καθαρμοῦ –
παραμυθίας, τῶν ἱσταμένων ἡ ψυχή.
Ἀλλὰ παραμυθία μόνη ἐν λογισμῷ
προβαίνει τὸ τεῖχος τὸ θανατικόν:
Οὐκ ἔσται πλέον λύπαι αὐτῷ καὶ στεναγμοί,
ἅττα ὄψονται οἱ πεφιλημένοι ἐν τῇ ζωῇ.