«Ἀγῶνα» ποὺ δίνουν
γιὰ τὴν πατρίδα
ὅσοι κινῆσαν,
στὰ ξένα πῆγαν,
μὲ πενήντα μόνο
βαλίτσες ροῦχα
κ’ εὐχή τους μόνη
νὰ δοῦν μιὰν ἄσπρη
κ’ ἐκεῖνοι μέρα
στοῦ Λεβερκοῦζεν
τὸ μπὰρ τὴ νύχτα.
Τώρα γυρίσαν
κ’ ἔχουν νὰ λένε
πολλά γιὰ χάρη
καὶ γιὰ καλό μας.
Πανάθεμά τους,
μοῦ ‘ρχεται κάπως
κ’ ἐγὼ ν’ ἀρχίσω
πικρά νὰ κλαίω…