Πολλά γυρεύουμε στὸν Κόσμο:

Δικαιοσύνη,.. εὐτυχία,.. εύδαιμονία…

Μὰ μόναχ’ ἀπομένει: ἡ παραμυθία ψυχῆς,

γιὰ νὰ ἰσορροποῦμε κάπως καλύτερα

στὸ κοφτερὸ ξυράφι τῆς συνείδησης,

ὅπως ἀνοίγονται δεξιὰ κι ἀριστερά

τὰ χάσματα τῆς ἄτεγκτης ἀνυπαρξίας.