Πολύ λυποῦμαι, τῷ εἶπε αὐτός. Ὤ, ἀληθῶς λυποῦμαι.
Ἄσχημον νοῶ ἐγὼ οὐδέν εἰς ἰδικήν μου πρᾶξιν.
Ἄγνωστον ἐν αὐτοῦ νοῒ σαφὲς ρητὸν ἀρχαῖον:
Κακόν ἡ λύπη προξενεῖ,
δι’ ὅνπερ οὐδέποτε νοεῖ.