Λόγος δραματικὸς ὡς τρίαινα αἰχμηρὴ νοῦν καὶ θυμὸν ἀναδεύει: Ὁ μὲν Ἕλλην τὰ προσκρούοντα κύματα ἐπ’ ἀνθισταμένης ἁρμονίας τοῦ ἄστεως ἐδραματούργει, ὁ δὲ Ἄγγλος τρικυμίας ἐπὶ σκηνῆς ἐποίει εὐφραινόμενος ἐν τῷ γλυκεῖ ὀλέθρῳ. Ὁ μὲν Γερμανὸς ἐπειρᾶτο τὴν πανάρχαιαν ἑνότητα εὑρεῖν πωλῶν ἀελλόποδι δαίμονι ψυχήν, ὁ δὲ Νορβηγὸς προὐκάλει ἐν ναυαγῷ τοῦ θεατοῦ ψυχῇ κλύδωνα δαιμόνιον.
Περὶ δραματουργίας
