Ποτέ σοφὸς ἄνθρωπος δὲν σπέρνει τρόμο μὲ τὸν λόγο του στοὺς συνανθρώπους· τοὺς ὁδηγεῖ στὴν περίσκεψη, τὸν βαθύ στοχασμό, τὴν ψύχραιμη λογικὴ ἐξέταση τῆς καταστάσεως, ποτέ ὅμως στὸν τρόμο. Ὁ ὑπερδιογκωμένος φόβος δεσμεύει τὶς συνειδήσεις καὶ τὶς ὠθεῖ σὲ σφάλματα ὀλέθρια. Ὅταν ἕνας μυθολογῆται ὡς σοφὸς καὶ κατατρομοκρατῇ πλήθη, δέν εἶναι σοφός, ἀλλὰ ἠλίθιος ἢ ἐντεταλμένος. Ἐὰν δὲ ἔχῃ καὶ μίαν ἡλικία, βεβαιοῦται ὅτι τίποτα δὲν ἀπεκόμισε ἀπὸ αὐτὸν τὸν Κόσμο ὅσο ἔζησε, ἐβασάνισε κ’ ἐβασανίσθη· συντόμως θὰ ὑπάγῃ πτωχότερος ἀπὸ τὴν στιγμὴ τῆς γεννήσεώς του.