Περὶ μὲν θεῶν οὐκ ἔχω εἰδέναι, οὔθ’ ὡς εἰσίν οὔθ’ ὡς οὐκ εἰσίν οὔθ’ ὁποῖοί τινες ἰδέαν· πολλὰ γὰρ τὰ κωλύοντα εἰδέναι ἥ τ’ ἀδηλότης καὶ βραχὺς ὢν ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου.
Γιὰ τοὺς θεοὺς δὲ γνωρίζω οὔτ’ ἂν ὑπάρχουν, οὔτ’ ἂν δέν ὑπάρχουν, οὔτε ποιά ἡ μορφή τους· γιατ’ εἰν’ πολλά ποὺ μὲ δυσκολεύουν νάχω γνώση: ἄδηλη, <ἡ παρουσία τους>· βραχύς, ὁ βίος τοῦ ἀνθρώπου.
Πρωταγόρας
[Die Fragmente der Vorsokratiker, Griechisch und Deutsch von Hermann Diels, 4te Auflage, Weidmannsche Buchhandlung, Berlin, 1922, τομ. ΙΙ, σελ. 229-30, ἀπόσπ. 4.]
Ὅμως, αὐτὸ τὸ γνωρίζω καλά: Πολλοί ἀπ’ ὅσους ψάχνουν τὸ θεό τους, βρίσκουν τό «διάβολό» τους, γιατὶ ἀποζητοῦν ἀπ’ τὸ θεὸ κεῖνα ποὺ πάντα τούς «ξαποστέλνουν στὸ διάολο»…