Ἔχεις γεῦσιν δικαιολογίας εἰς χείλη σου.
Καὶ ποῦ ἐγύριζες ὁλημερὶς
τὴν γυμνασμένην γλῶσσαν εἰς σκότος τῶν δακρύων σου;
Ρόγχος βαρὺς καὶ ἀπέκρυψε τριγμὸν ὀδόντων
κʹ ἔντυσε πάλιν τὴν ντροπὴν κάτω ἕως ὄνυχας.
Καὶ αἱ κόγχαι τῶν ὀμματίων σου ἐκάλεσαν τὸν Χάρον
ταράσσουσαι μὲ φλόγας τὴν ἀμνησίαν τῆς εὐθύνης.
Πετρωθεῖσα
Στὶς κατηγορίες: Ποιήματα
Μου αρέσει! Κοινοποιήστε