Πλάτων, Ἀπὸ τήν «Ἀπολογία», «Χρησμὸς σοφίας...»

ΣΩΚΡΑΤΗΣ:

Ἐμοῦ [] ἀνεῖλεν [] ἡ Πυθία

Ἀπὸ μένα, ἀπάντησε ἡ Πυθία,

μηδένα σοφώτερον εἶναι…

κανείς δὲν εἶν’ σοφώτερος…

Τί ποτε λέγει ὁ  θ ε ό ς;!.

Τί λεει ὁ  θ έ ο ς;!.

[] Τί ποτε αἰνίττεται;..

Τί αἰνιγμα νὰ στήνῃ;..

Ἐγὼ γὰρ δὴ οὔτε μέγα

Καθότι μήτε γιὰ μεγάλον

οὔτε σμικρὸν ξύνοιδα

ξέρω, μήτε γιὰ μικρό,

ἐμαυτῷ σοφὸς ὤν…

ἐμένανε σοφό…

Τί οὖν ποτε λέγει φάσκων

Τί ἀραγε νὰ λέῃ, σὰν κρένῃ

ἐμὲ σοφώτατον εἶναι;..

πὼς σοφώτατος εἶμαι;..

Οὐ γὰρ δήπου ψεύδεταί γε –

Γιατὶ ὁπωσδήποτε δέν ψεύδεται·

οὐ γὰρ θέμις αὐτῷ…

δὲν τόχει γιὰ συνήθειο…

Platonis Opera, recognovit brevique adnotatione critica instruxit Ioannes Burnet,

Oxonii e Typographeo Clarendoniano, Londini et Novi Eboraci, χ.χ. ,τομ. Ι, 21a-b.

Ἐν κατηγορίαις: Μεταφράσεις Στοχασμοί Φιλοσοφία
Ἀρέσκει μοι!     Κοινοποιήσατε
Προσωπικὸν ἱστολόγιον τοῦ Θεοδοσίου Ἀγγ. Παπαδημητροπούλου
© 2015-24 Θεοδόσιος Ἀγγ. Παπαδημητρόπουλος Ἐκδόσεις ΘΑΠ
-