What a piece of work is a man! How noble in reason, how infinite in faculties, in form and moving how express and admirable, in action how like an angel, in apprehension how like a god ! The beauty of the world, the paragon of animals – and yet to me, what is this quintessence of dust?

[Πρωτότυπο κείμενο ἀπό: William Shakespeare, Hamlet, Prince of Denmark, edited by Philip Edwards, updated edition, Cambridge University Press, Cambridge, 1985, 3η πράξη, 2η σκηνή, σελ. 143, 286-90.]

στιχηρὴ ἀπόδοση:

Τί ἔργο ἐξαίσιο ὁ ἄνθρωπος!

Πόσο εὐγενὴς στὸ Λόγο,

ἄπειρος στὶς δυνατότητες –

στὴ μορφή, στὴν κίνηση

πόσο ἐκφραστικὸς

καὶ πόσο θαυμαστός;!

Σὰν ἄγγελος στὶς πράξεις του –

πόσ’ ὅμοιος μὲ τὸ θεὸ

μές στὴ βαθιά του ἀντίληψη!

Ἡ ὀμορφιὰ τοῦ κόσμου,

ἡ κορωνὶς τῆς πλάσης

σ’ ὅλα τὰ ζῷα ἀνάμεσα –

κι ὅμως

γιὰ  μ έ ν α 

τί νάν’ αὐτὴ

ἡ πεμπτουσία

τῆς στάχτης;..

Ἀπ’ τὴ νεκρώσιμο ἀκολουθία:

Χοῦς εἶ καί εἰς χοῦν ἀπελεύσει…