[Ἀντιβολὴ κειμένου μέ: Poetae melici Graeci, edidit D. L. Page, Clarendon Press, Oxford 1962, σελ. 272, 16.]

Ἄνθρωπος ἐὼν μή ποτε φάσῃς ὅ τι γίνεται αὔριον,

Ἂνθρωπος ὄντας μὴ πῇς ποτέ σὰν αὔριο τί θὰ γίνῃ,

μηδ’ ἄνδρα ἰδὼν ὄλβιον ὅσσον χρόνον ἔσσεται·

μήτε βλέποντας ἄντρα εὐτυχισμένο πόσος τοῦ εἶν΄ <ἀκόμα> χρόνος·

ὠκεῖα γὰρ οὐδὲ τανυπτερύγου μυίας

γιατὶ σβέλτη οὔτε μιᾶς μύγας ἁπλοφτέρουγης

οὕτως ἁ μετάστασις.

τόσο ἡ κίνηση <δὲν εἶναι> δῶθε-κεῖθε!