[Στιχηρὴ διασκευὴ ἀπό: The sacred books of the East, edited by F. Max Müller, Clarendon Press, Oxford, 1881, τ. XI: Buddhist suttas, translated from Pāli by T. W. Rhys Davids, Mahā-Susassana-Sutta (Ἡ σούτα[1] τοῦ μεγάλου βασιλιᾶ τῆς δόξας), ΙΙ, σελ. 273, παρ. 10.]
Καὶ ξεχύθηκε ὁ νοῦς του…
διαπερνῶντας τοῦ Κόσμου τὸ πρῶτο τέταρτο
μὲ σ υ μ π ά θ ε ι α τὸ λογισμὸ νὰ κυριεύῃ.
Τὸ ἴδιο τὸ δεύτερο τὸ τέταρτο — τὸ τρίτο — τὸ τέταρτο..-
τὸν Κόσμον ὅλο: πάνω κάτω ὁλόγυρα κι ὁλοῦθε…
Καὶ συνέχισε μὲ καρδιὰ συμπάθεια γεμάτη
ποὺ ἐκτεινότανε μακριά, μεγάλωνε-δυνάμωνε,
πέρ’ ἀπὸ κάθε μέτρο –
ἐλεύθερος
ἀπ’ τοῦ θυμοῦ τὸ χνάρι,
ἀπ’ τὴν κακὴ τὴ σκέψη…
[1] Δηλαδὴ ἕνας ἀπ’ τοὺς Διαλόγους τοῦ Βούδδα π’ ἀπευθύνεται σ’ ἕναν ἀπ’ τοὺς δέκα σημαντικώτερους μαθητές του, τὸν Ἀνάντα.
