Λέγουσι τοῦτο: σῶμα,
ὡς ἀποθάνῃ: πτῶμα,
ἀλλὰ τὸ λέγω: δῶμα·
καὶ τοίχους του τυχθέντας
ἐκ τῶν χορδῶν τῆς λύρας.
Ἵσταμαι νῦν ἐπ’ ἄκρας
ἐρρύθμως μέλος ᾄδων,
ἵνα τὸν τόνον εὕρω
κατέναντί μου τοῖχον
παλλόμενον ἠχῆσαι.
Ἐμὴν ψυχὴν συνέχει
ἓν ὅραμα ἁρμονίας:
ἐν χώρῳ παρουσίας
ἡ μουσικὴ τῶν πάντων.