Πάλιν ταὐτά, δειλότατε, ψευδὲς ὀνησιφόρε;
Πάλιν ταὐτά, αἰσχρότατε, λαμπαδοκηροσβέστα;
Πάλιν ταὐτά, φρενοβλαβές, λυχνοελαιοκλέπτα;
Τοῦ Πνεύματος, Δημήτριε, τὴν λόγχην ἐξαρτῦσαι,
τὰ δόρατα κατάστρεψον τῶν πονηρῶν δαιμόνων,
τὴν ὄνησιν ἀντένεγκε ὡς μύρον ζωογόνον!
Ταὐτὰ εἰς τοὺς αἰῶνας
Ἐν κατηγορίαις: Ποιήματα
Ἀρέσκει μοι! Κοινοποιήσατε