Nὰ σκέφτεσαι καὶ νὰ θυμᾶσαι –

πίσω στὸ χρόνο: τοὺς παλιούς·

ν’ ἀποκτοῦν ξανά ζωὴ καὶ κίνηση –

νὰ σοῦ μιλοῦν μὲ χίλες-δυὸ φωνὲς

γιὰ τ’ ἀφανέρωτα τοῦ μέλλοντος.

Μὰ τώρα ποὺ ἦρθε ἡ ὥρα πιὰ

τῆς περισυλλογῆς — τῆς κρίσεως –,

οἱ περισσότεροι παλιοὶ διαγράφτηκαν·

τοὺς ἄξιους, τὸ ἄνθος τὸ ἀμάραντο,

τοὺς λίγους, τὸ ἅλας τὸ ἀμ ώ ραντο,

κουράστηκα νὰ τοὺς τοποθετῶ

ἀντί τῆς καταληκτικῆς τελείας…

Ἡ παῦλα ἀπόμεινε γιὰ στίξη μουσική:

μετέωρη στὴ σιωπὴ γιὰ πάντα νὰ σημαίνῃ…