Στὸν Β΄ Παγκοσμίο Πόλεμο, σὲ στρατόπεδο συγκεντρώσεως, τρεῖς Ἑβραῖοι βαθεῖς γνῶστες τῶν Γραφῶν, ἀπεφάσισαν νὰ δικάσουν τὸν Θεό. Ξεκίνησαν νὰ κρίνουν ὅλη Του τὴ στάση κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου: Πῶς ἄφησε τὸ λαό Του τὸν περιούσιο ἀπροστάτευτο κ’ ἕρμαιο τῶν βουλῶν ἑνὸς ἀθέου — ἀκόμα χειρότερα: — ἀντιθέου καθεστῶτος;.. Γιατί κανείς δὲν διεμαρτυρήθη τὴν ὥρα ποὺ ὤφειλε; Γιατί δὲν ἔστειλε προφήτη, ὅπως παληά, νὰ προειδοποιήσῃ τοὐλάχιστο γιὰ τὰ μελλούμενα, ὥστε οἱ θεοσεβεῖς νὰ σωθοῦνε;

Ἀπὸ τοὺς τρεῖς, κανείς δὲν εὑρῆκε τὸ κουράγιο ν’ ἀναλάβῃ τὴν ὑπεράσπιση τοῦ Γιαχβέ· ἦταν μιὰ δίκη μονάχα μὲ  κατηγόρους  καὶ μ’ ἕνα Πρόεδρο ἐξίσου Κατηγορούμενο.  Κατεγράφησαν λεπτομερῶς οἱ «ἀνομίες» τοῦ Ὑψίστου, καὶ ἐζυγίσθη ἡ πράξη Του νὰ μή τιμήσῃ τὴ Διαθήκη.

Ὁ Κατηγορούμενος, ὕστερ’ ἀπὸ μεγάλη περίσκεψη καὶ μὲ διάχυτη πικρία, ἐκρίθη ἔνοχος ἀπὸ τοὺς ἐνόρκους.

Ὅμως, παρέμενε ἕνα μεγάλο ζήτημα: Τί ποινὴ νὰ ἐπιβάλουν στὸν ἀτίμητο αὐτὸν ἀγῶνα καί, ἀφ’ ὅτου ἐκείνη ἐπιβληθῇ, πῶς θὰ βεβαιωθοῦν ὅτι θὰ ἐκτελεσθῇ. Γιατὶ ὁ Θεὸς εἶναι δίκαιος, μὰ ἡ Δικαιοσύνη του εἶναι διευθέτηση τῆς Πλάσης κι ὄχι τοῦ ἰδίου τοῦ Πλάστου. Ἐστοχάσθησαν βαθέως καὶ διεκήρυξαν στοὺς ὑπολοίπους κρατουμένους τὰ ἑξῆς:

Τίποτα δὲν ἐπιβάλλεται στὸν Κύριο, γιατὶ Αὐτός εἰναι ὁ κατ’ ἐξοχὴν ἐλεύθερος καὶ ἀδέσμευτος! Μᾶς ἀπομένει μονάχα νὰ  προσευχηθοῦμε  -ὄχι γιὰ τὴν ὅποια καταδίκη Του, γιατὶ θὰ ἦταν ὡς νὰ προσευχόμαστε σ’ Ἐκεῖνον νὰ δείξῃ ὑπακοὴ σ’ ἐμᾶς καὶ τότε… θὰ  ἐβλασφημούσαμε! Ὄχι, δέν εἴμαστε βλάσφημοι ἀκόμα καὶ τὴν ὥρα τοῦ θρήνου. Ὁπότε, ἀπομένει στὴν προσευχή μας νὰ μουρμουρίζουμε συνεχῶς τὰ ὀνόματα τῶν νεκρῶν -νὰ ὑπενθυμίζουμε πόσοι ἀθῷοι πέθαναν -νὰ ψιθυρίζουμε θυμωμένα τὴ λύπη μας. Καί, λίγο προτοῦ πεθάνουμε κ’ ἐμεῖς, νὰ δηλώσουμε μὲ παρρησία πὼς ἕνας ἀκόμα κατήγορος χάνεται ἀπὸ τὸν Κόσμο. Ἡ καταδίκη Του θὰ εἶναι ἡ διαρκὴς κατηγόρια ἑνὸς κόκκου ἐλάχιστου. Ἀκόμα καὶ ἂν τὸν ἀφανίσῃ, θὰ γνωρίζῃ πὼς ὁ κόκκος ὀρθά ἐξηγέρθη ἐναντίον Του καί, μέσα στὴν Ἄπειρη Συνείδησή Του, αὐτὸ δέν γνωρίζουμε ἂν θὰ τὸ ἀνθέξῃ. Ποιός ἀλήθεια ξέρει τί συμβαίνει, καθὼς δύο Ἄπειρα ἀντιμάχονται; Ἀλλ’ ἔχουμε πίστη πὼς θὰ νικήσῃ ἡ Συνείδησή Του! Ἔχουμε πίστη, Κύριε, πὼς θὰ νικηθῇς στὸ τέλος ἀπὸ τὸν Ἑαυτό Σου!