*Ἀ*νατολῶν *μ*εσημβρίας *δ*υσμῶν τε καὶ *Ἄ*ρκτου
ἄνω θρωέων *Ἀδὰμ* σύγχυσιν παύει κακοῦ·

κάτω πλησίον εἰς ὄψιν τηρῶν τῇ εἰκόνι Εἰκόνος —
ἐκ Προανάρχου Πατρός — οὗτος ἀεὶ ὁμιλεῖ:

ἄρχων τῷ δούλῳ καὶ μήτηρ παιδίῳ, κταμένῳ ὁ κτείνας –
πάντα εἰκόνα εἰκὼν πρώτης Εἰκόνος ὁρᾷ.

Νῦν Χαρακτῆρος Φωτὶ προσλαβόντος ψυχήν τε καὶ σάρκα
πᾶν τοῦ θνητοῦ τῷ θνητῷ Πνεῦμα λαμπρῶς φανεροῖ.