Τὸ σῶμα μου ἄργεψε·

τὸ πρόσωπό μου σκλήρυνε·

κι ὁ νοῦς σταμάτησε –

ἔπαψε ἀστεῖα νὰ κατεβάζῃ.

Ἄλλος τώρα ὁ τζουτζές·

θέλει νέον ἡ δουλειά –

πῶς ἀλλιῶς τὰ ψέματα

θὰ γίνουν πιστευτά;..

Μὰ ἂν ἴδια σκέρτσα κάνῃ κι ὁ ἄλλος,

ἀρκεῖ στὸν κόσμο πούναι…  ἄ λ λ ο ς:

Ξανά μὲ τὴν ψυχή του

θὰ χαρῇ καὶ θὰ γελάσῃ,

γιὰ νὰ πάῃ τὴν ἑπομένη

στὴ δουλειά του καὶ νὰ κλάψῃ.

Ὅπως νόμιζε

πὼς  δ ι ά λ ε ξ ε  στὸ τσίρκο μου ναρθῇ,

πάλι θὰ πιστέψῃ

πὼς ὁ καινούργιος ὁ τζουτζὲς θὰ  δ ι ο ι κ ῇ.