Τὸ σφάλμα αὔξει ὡσὰν ἀπόστημα
εἰς φαύλων τὰς καρδίας· 
τὸ σφάλμα ῥέει ὡσὰν ὑδράργυρος
εἰς ἀγαθῶν τὰς σκέψεις·
τὸ σφάλμα ὑψοῦται ὡσὰν ἰκρίωμα
εἰς τῶν σοφῶν τὰς πράξεις,
καὶ κτίσται κεῖνοι ἐντὸς τοῦ βίου των
τ’ ὀρθὸν οἰκοδομοῦσιν.