Πόσο μᾶς ἐκπλήσσει κάθε ἀλλαγὴ πάνω μας… Λές κι ὁ χρόνος ποὺ περνάει, κλέβει κάτι ἀπ’ τό «ἀγέρωχο» εἶναι μας.

Δυσκολοχώνευτο τὸ γεγονὸς πὼς κάθε ὄνομα ἀποτελεῖ εὐχὴ ἢ πρόγνωση τοῦ μέλλοντος – τίποτα περσότερο, ἀπ’ τὴ στιγμιαία σύλληψη τοῦ ἄπειρου χρόνου.

Ὅλο κυλάει κεῖνος καὶ χάνεται σὰν τὴν ἄμμο στὴν κλεψύδρα ποὺ μετράει μονάχα καὶ μάταια τὴ δικιά μας πεπερασμένη ὑπομονή.