…δέν ἀκούει τὸν καιρό:
Μπορεῖ νἆν’ καλοκαιριά,
ἴσως πνέῃ καὶ βοριᾶς,
ἄνοιξης νὰ φέγγῃ φῶς,
καὶ πεσμένα φύλλα ἐκεῖ.
Ὅμως, πάντα τοὺς καιρούς –
ὅλο ἐκείνους τραγουδᾶ.
Κ’ οἱ καιροὶ δὲν πᾶν κοντὰ
στὸν ἐτήσιο καιρὸ
καὶ στὶς ἕξεις τῶν πολλῶν.