Κρίνω, κρίνω, κοσκινίζω,
ξεδιαλέγω τί ν’ ἀφήσω.

Κρίνω, κρίνω, κοσκινίζω
καὶ στὴ μοναξιά δακρύζω.

Κρίνω, κρίνω, κοσκινίζω
καὶ τὴ σκέψη βασανίζω:

Νὰ μιλήσω ἢ νὰ σωπάσω
τὴ φιλία μου νὰ σῴσω
ἢ τὸ φίλο μου νὰ γειάνω;..