Φυλάξου, ἔρημη καρδιά!:

Σφυρίζ’ ἡ ἀπάτη

μὲ γλῶσσα σὰ διχάλα

τὸ ἴδιο πάντα λέγοντας,

μὲ χίλιους ἕναν τρόπους·

φοράει πάντα γέλιο φιλικό

καὶ λόγους ἀραδιάζει ψεύτικους

—ὁλότελα κενούς— σὰν ὑψηλὲς σοφίες

καὶ μπλέκεται σὲ πράμματα ποὺ ἡ ἴδια

ποτέ της δὲν ἐγνώρισε μές στὴ λειψή ζωή της!