Ἡ Πόλις ἐάλω!, φώναζαν τὰ πλήθη.
Ἴσως κάποτε φωνάξῃ ὁ Κόσμος:
Ἡ Ἀνθρωπότης ἐάλω!
Ὅμως, ἡ Φύση ἡ ἴδια, δέν ἀλώνεται·
ἡ Ἄνοιξη τραγουδάει συνεχῶς:
Ὁ Θάνατος ἐάλω!
Καὶ τὸ μικρότατο ἔντομο στὸ φύλλο πάνω
ζουζουνίζει δοξαστικά ἐργαζόμενο
τὴν Ἀνάσταση τοῦ Σύμπαντος.
