Τὴν αὔριον ἐπόθησα, τὴν χθεσινὴν προσεῖδον,
τὴν σήμερον ἐνόησα, αἰῶνα πλέον ηὖρον.
ᾞσα τὸν πανδαμάτορα μετὰ φωνῶν ἀφεύκτων,
αἳ τόπον ἔχουσι καιρῶν ἐμοὶ διαφυγόντων.
Ἀκαίρως ἐγκαίρως
Ἐν κατηγορίαις: Δεκαπεντασύλλαβοι Ποιήματα
Ἀρέσκει μοι! Κοινοποιήσατε 