Ἐάν, ὥστε ʹνὰ εὕρῃς καὶ ʹνὰ φθάσῃς τὸν λογισμὸν τοῦ ἄλλου, τὸν ἰδικόν σου ἀφαιμάσῃς καὶ συνεχῶς τὸν πειθαρχῇς εἰς ἐκείνου τὴν κίνησιν, τότε τῷ ὄντι τὸν ἄλλον δουλοῖς, ἐξαναγκάζων ἕτερα τῶν οἰκείων ʹνὰ ἐννοῇ· καὶ ποία δημιουργία ἐστάθη διὰ τῆς ἀνελευθέρας καὶ ὑφερπούσης ἐπιβολῆς; Ἐὰν μετρῇς τὸν λόγον σου μετὰ τῆς ἀλλοτρίου ἀποδοχῆς, σὺ αὐτὸς ἤδη ἔχεις ἐξανδραποδισθῆ. Κατάθεσε λοιπὸν ὅσα νενοημένα κατὰ τὴν αἴσθησιν ἁπλότητος τοῦ προσώπου σου, ἀφαιρῶν τὴν τοῦ προσώπου σου μορφήν. Παραχώρησε τόπον λόγου ʹνὰ τὸν ἐνοικήσῃ ἐκεῖνος ἐλευθέρως.